XIX. yüzyıldan itibaren, Paris’in çekim gücü hızla artmış ve bu durum, şehrin metropol yapısının dönüşümünü etkileyerek, kitleleri şehre çekmiş ve zamanla şehirden uzaklaştırmıştır. Paris’in metropol haline gelmesi, Fransa’nın mekansal örgütlenmesini derinden etkilemiştir.
Paris’in Büyümesi ve Taşra Göçü
XIX. yüzyılın ikinci yarısında ve XX. yüzyılın başında, demir yolunun gelişmesiyle birlikte, Paris taşra illerinden aldığı göçlerle büyümeye devam etti. 1901 yılında Paris nüfusunun yaklaşık %60’ı taşra doğumlulardan oluşuyordu. Göç edenler arasında özellikle Bretagne ve Auvergne bölgelerinden gelenler, şehir merkezinin etrafındaki semtlere ve giderek banliyölere yerleştiler. Zamanla, banliyölerdeki nüfus, Paris’in nüfusunu geçmeye başladı. 1860 ile 1990 yılları arasında, banliyö nüfusu on altı kat arttı. Aynı dönemde, Paris’in nüfusu ise yalnızca %35 oranında artmıştı.
Banliyölerin Yükselmesi ve Kırsal Alanların Dönüşümü
Banliyölerdeki nüfus artışı, kırsal alanların gerilemesine yol açtı. XX. yüzyılın başından itibaren, demir yolu hatları ve Sen Vadisi boyunca, fabrikalar, antrepolar ve diğer sanayi tesisleri hızla çoğaldı. Aynı dönemde, işçi konutları, arsalar ve büyük yerleşim alanları, özellikle 1945 sonrasında büyük bir hızla yayılmaya başladı.
Paris Metropolünün Dönüşümü ve Çekiciliğin Azalması
1960’ların sonlarına doğru, Paris’in metropoliten alanının çekiciliği azalmaya başladı. 1975 yılından itibaren, Paris’in nüfusu göç almayı bırakmış ve büyüme yalnızca doğal nüfus artışından kaynaklanır hale gelmiştir. Paris’in içinde, özellikle gayrimenkul fiyatlarının yüksek olması ve kadınların iş gücüne katılım oranının artması, doğum oranlarını düşürmüştür. Bunun yanı sıra, emeklilik yaşına gelen Parislilerin büyük bir kısmı, ya taşraya dönmekte ya da daha güneşli Güney Fransa bölgelerine yerleşmektedir.
